ජීවිතය ඇතුළේ කෝ සැබෑ ආදරය

             

                            

                                                       

                                    “ආදරය” මේ වචනෙ දැක්ක ගමන්ම හිතට මහ අමුතු හැඟීමක් දැනෙනවා.හදවතේ එක පැත්තක් සීතල වෙලා යනවා වගේ හැඟීමක්.ආදරය කියන අකුරු හතරට අපේ ජීවිතයට මේ තරම් බලපෑමක් කරන්න පුළුවන්ද කියලත් වෙලාවකට හිතෙනවා.ලෝකෙ පුරාම බිහිවුණු දක්ෂ මිනිස්සු කලාකරුවන්,දාර්ශනිකයන් ආදරය තේමා කරගෙන අමුතු නිර්මාණ බිහිකරලා තියෙනවා.හැබැයි මේ කිසිම කෙනෙක්ට ආදරය කියන්නේ මොකද්ද කියලා හරියටම කියන්න බැරි වුණා. ඒ් ආදරය කියන වචනයෙ හැංගිලා තියෙන  සංකීර්ණ බව හින්දමයි.  

                  ජීවිතේ කවදා කොහොම කොයි වෙලාවකදී අපට ගැළපෙන හිතක් ආදරයක් හම්බවෙයිද කියලා කියන්න බැහැ.කතාවක් තියෙනවා තනිකඩව ජීවත්වෙන මිනිස්සු ළඟ තමයි හරිම ආදරය තියෙන්නෙ කියලා.ඒ මොකද එයාලගෙ ආදරය හරි වෙනස්.හරි අමුතුයි.ඉතින් එයාලට ගැළපෙන ආදරයක් හමුවුණේ නැති වුණහම එයාලා මුළු ජීවිත කාලෙම තනියෙම ඉන්නවා.හැබැයි ඉස්සර පෙම්වතුන් වගේ නෙමෙයි දැන් කාලෙ ඉන්න තාක්ෂණික පෙම්වතුන්.එයාලා හිතන පතන විදිහ හරිම අමුතුයි.ඒ කාලෙ පෙරුම්පුරාගෙන ප්‍රාර්ථනා කරපු ආදරය දැන් වෙනකොට මිස් කෝල් එකකින් පටන් අරගෙන හෝටල් කාමරයකින් ඉවර වෙන තත්වෙට පත්වෙලා තියෙනවා.එයාලගෙ ආදරය වැරදිලා ආපු මිස් කෝල් එකකින් එහෙමත් නැත්තම් මැසේජ් එකකින් පටන් ගන්නවා.ඒකෙ අලුත්ම ප්‍රවණතාවය විදිහට ෆේස් බුක් හඳුනගන්න පුළුවන්.ඒකෙන් තේරෙන්නෙ මේ වෙනකොට ආදරයත් ඩිජිටල්කරණයට ලක් වෙලා ඉවරයි කියන එක.මිනිස්සුන්ගේ හැඟීම් එක්ක කරන ආදරය වගේ ගණුදෙනුවකදී ඒක හරිම අවානාවන්ත දෙයක්.
                    අපේ පරම්පරාවෙ ඉන්න ගොඩක් කොල්ලො කෙල්ලො ආදරය කියලා කියන්නෙ ිැං කියලා වරදවා වටහා ගන්නවා.ඒකට සමාජමය කරුණුත් බලපානවා.කොහොම වුණත් ආදරයේ කෙළවරක තියෙන ිැං වගේ දෙයක් ආදරය පටන් ගන්න කොටම අත්හදා බලන්න යන තරුණ පරම්පරාවක් මේ වෙකොට හොයාගන්න පුළුවන්.ඒ වගේ ආදර කතන්දරවල ආදීනව අපට දවස තිස්සේම ජනමාධ්‍යයන්ගෙන් රසකර කර උණු කැවුම් තරඟෙට පෙන්නනවා.කතාවට කියන්නේ මිනිස්සු ආදරයට ආදරය කරනවා කියලා.ඒත් ඒ කතාව ඇත්තද කියලා මේ වෙකොට එකපාරක් නෙමෙයි දෙතුන් පාරක්ම හිතන්න වෙනවා.අද කාලෙ ආදරය හින්දම තරුණ තරුණියො තමන්ගෙ ජීවිතෙන් වන්දි ගෙවන හැටිත් ආදරය අන්තිමට වෛරයක් බවට හැරවිලා තියෙන විදිහත් අපිට මාධ්‍ය තරඟට වගේ වාර්තා කරන විදිහ දැතගන්න පුළුවන්.
                   තමන්ට ඇත්තටම ආදරය කරන කෙනෙක් හම්බවුණානම් ඊයෙ මිස් කෝල් එකකින් පටන් අරගෙන අද වෙනකොට හෝටල් කාමරයකට තමන්ගෙ කෙල්ලව අරගෙන යන්නෙ නෑ.කොච්චර අපි මේ දේවල් ගැන කතා කරත් ගොඩක් ගෑණු ළමයි මේ වගේ දේවල් ගැන හිතන්නෙ නැති එක හරිම අවාසනාවක්.හැඟීම්වලට වහල් වෙලා ගන්න ගොඩක් තීරණ අන්තිමට ලොකු පසුතැවීමක් ඉතුරු කරනවා.එහෙම ගෑණු ළමයි තමන්ව ඔච්චර කාලයක් මලක් වගේ හදපු අම්මා තාත්තා ගැනවත් හිතන්නේ නැතුව තමන්ගෙ පෙම්වතා එක්ක හෝටල් කාමරයකට යන්නෙ තමන් කරන්න යන දේ ගැන දෙපාරක් හිතන්නෙ නැතුව.ඔවුන් තමන්ගෙ ආදරය කියලා අඳුරගෙන තියෙන්නෙ මොකද්ද කියලා ඒ වගේ තැනකදී අපට ප්‍රශ්නයක් එනවා.
                   සාජහාන්-මුම්ටාස්,සාලිය-අශෝකමාලා,ලයිලා-මජ්නු වගේ ගොඩක් ආදර කතා අපි ඉතිහාසයේදී කියවලා තියෙනවා.අහලත් තියෙනවා.හැබැයි මේ එක ආදර කතාවක්වත් ිැං කියන දේ ගැන මුල පටන්ගන්න තැනදිම කතා කරලා නෑ.ප්‍රේමය නම් රාගයෙන් තොර සඳ එළිය සේ අචින්ත්‍යයි කියලා මට මතක සිංදුවක තිබුණා.ඇත්තටම ඒක එහෙමද?ප්‍රේමයට රාගයක් නැද්ද?රාගය නැතුව ප්‍රේමය කියන දේ විඳින්න පුළුවන්.ප්‍රේමයේ අවසාන ඵලය වෙන්නෙ රාගය.හැබැයි දැන් කාලෙ වැරැද්ද වෙලා තියෙන්නෙ ගොඩක් පෙම්වතුන් ප්‍රේමය පටන් ගත්ත දවසෙ ඉඳලම ඒක රාගය කියලා අඳුරගෙන තියෙන එක.පොදු ප්‍රවාහන සේවාවල අපට ඒ දේවල් හොඳට බලාගන්න පුළුවන්.දවසින් දවස ගෙවිලා යන ජීවිතේ ඇතුළේ සැබෑ ආදරය මොකද්ද කියලා අඳුනගන්න කාලය ඇවිත්.