ඉස්සර කාලෙ ආදරේ කළේ හරිම වෙනස් විදිහට.ඒක හරිම ලස්සනයි.ඒ වගේම හිතට දැනෙනවා වැඩියි.ඒ කාලෙ ආදරේ කරද්දී කතා කරන්න හම්බ වෙන්නෙ හරිම අඩුවෙන්.ගොඩක් වෙවලාවට අදහස් හුවමාරු කර ගත්තෙ ලියුම් ලියලා.ඒ කාලෙ ලියුමක් ලියලා ඒකට උත්තරයක් එනකන් සති ගාණක් බලන් ඉන්නවා.ටික කාලෙකින් ලියුමක් ආවහම හිතට හරිම සතුටක් දැනෙනවා.
ඒ වුණාට දැන් කාලය වෙනස්.ඒ වගේම ආදරේ කරන ක්‍රමයත් වෙනස් වෙලා.හැබැයි ආදරේ වෙනස් වෙලා නෑ.ඒ වගේම ආදරේ වයසට යන්නෙත් නෑ.දැන් ඉන්න ගොඩක් තරුණ පිරිස් ආදරේ අත්පොත තියන්නෙ බස් එකේදී එහෙම නැත්තන් මැසේජ් එකකින්. වැරදිලා ආපු මිස් කෝල් එකකින්.ඒ විදිහට පටන් ගන්න ආදරේ ඇතුළෙ අපි ආදරේදී ගොඩක් වෙලාවට හොයන මුලින්ම කිව්ව ආදරේ ඇතුළෙ හැංගිලා තියෙන විශ්වාසය,අවබෝධය වගේ දේවල් නැත්තටම නැති තරම්.මිස් කෝල් එකකින්,මැසේජ් එකකින් ආදරේ කරන්න පටන් අරගෙන දෙවනි දවසෙ ඉඳලා ඒ කෙනාව හම්බවෙන්න ගිහින් ගොඩක් වෙලාවට තුන්වෙනි දවසෙ ඔහුත් එක්ක මවුපියන්ටත් රහසේම ලැගුම් හලකටත් යන තත්වෙට අද තාරුණ්‍යය පත් වෙලා අවසන්.ඒක හරිම ඛේදනීය තත්වයක්.
අපේ මව්පියන් ලියුම්වලින් ආදරේ කරලා විවාහ වෙලා හරි ලස්සනට සහයෝගයෙන් ජීවත් වෙනවා.හැබැයි දැන් ඉන්න තාරුණ්‍යය දවස ගාණෙ ීඵී යවනවා.fඉ එකෙන් චැට් කරනවා.මොන තාක්ෂණය තිබුණත් ඔවුන් අතර අපේ අතීත මිනිස්සු අතරෙ තිබුණ ආදරේ,සහයෝගය,ඉවසීම වගේ දේවල් නැති වෙලා ගිහින්.දැන් කාගෙල හැමෝම හොයන්නෙ වේගවත් දේවල්.හරියට ක්ෂණික නූඞ්ල්ස් වගේ.ගොඩක් තරුණ තරුණියන් හිතන්නෙ ආදරයත් ඒ වගේ හරි ඉක්මනින් ලබාගන්න පුළුවන් කියලා.
ඉස්සර කිලෙ තමන්ගෙ ප්‍රේමවන්තිය වෙන කෙනෙක් සමඟ සම්බන්ධයක් හදා ගත්තොත් ප්‍රේමවන්තයා ඒක කොහොම හරි ඉවසගන්නවා.හැබැයි වර්තමානයේදි ප්‍රේමවන්තයන්ට ඒ වගේ පෞරුෂයක් නැහැ.ඔහු කරන්නෙ තමන්ගෙ පෙම්වතියගෙ ඡායාරූප සමාජ ජාල ඔස්සේ හුවමාරු කරන එක.ඒ වගේම ඔහු එතනින් නොනැවතී ඇතැම් විට ඇයව මරා දැමීමට,ඒ වගේම ලිංගික බලහත්කාරකම් කිරීමට පවා ඉදිරිපත්වෙන අනස්ථා ඕන තරම් තියෙනවා.එවැනි සිද්ධීන් අද පුවත්පතක් ගත් විට බොහෝ ගණනක් වාර්තාවෙනවා.
ඉතින් මෙවැනි සිදුවීම් වලින් අපට සිතා ගැනීමට ඇත්තේ මෙය ප්්‍රමය කියාද?ප්‍රේමය නැත්නම් ආදරය කියන්නෙ ඇත්තටම අයිතිකර ගැනීම විතරද?නැහැ.පරිත්‍යාගයටද ආදරය කියන්න පුළුවන්.මට මතක සිංදුවක මෙහෙම ලියවිලා තිබුණා.
“ප්‍රේමයේ නගරයයි සිත මගේ
මාවතක් හෝ නොවූ රාගයේ”
හැබෑ ප්‍රේමවන්තයෙකුගේ හිතට නැ`ුගුණ සිතුවිල්ලක්.හැබැයි දැන් කාලෙ ප්‍රේමවන්තයෝ මේ විදිහට හිතනවානම් ඒක හරිම අවම ප්‍රවණතාවයක්.ඔවුන් ආදරය කියලා දකින්නෙ බොහෝ විට රාගයයි.
මේ සියවස තුළ බොහෝ දේවල් අපටත් නොදැනීම ඩිජිටල්කරණය වෙලා අවසන්.ඉතින් මිනිස්සුන්ට සමීප ආදරය වගේ සංකල්පත් ඒ ප්‍රවාහයට හසුවෙලා.ඒවත් එක්ක තරුණයන් ළඟ තියෙන හැම ගුණධර්මයම පිරීහීමට ලක් වෙනවා.ආදරය කරද්දී විශ්වාසය,බැඳීම,අවබෝධය වගේ දේවල් ටික ටික ඈත් වෙන එක වළක්වන්න බෑ.ශ්‍රේෂ්ඨ සාහිත්‍යධරයෙක් වුණ විලියම් ශේක්ෂ්පියර් පවසන්නේ ඔහුගේ ප්‍රථම ප්‍රේමයේ මිහිර ඔහු මිය යන තුරුත් හදවතේ රැඳෙන බවයි.ඒ කියමනෙන්ම අපට ප්‍රේමයේ බලවත් බව පසක් වෙනවා වගේම වත්මන් තාරුණ්‍යයේ ඩිජිටල්කරණයවූ ප්‍රේමයේ වෙනස අපට මනාවට කියාපාන්නක්.
No comments:
Post a Comment