අධ්‍යාපනය කියලා කියන්නේ ජාති, ආගම්,කුල,මල කිසිම භේදයක් නැතිව අපි හැමෝටම ලැබිය යුතු වරප්‍රසාදයක්.එහෙමත් නැත්නම් අයිතිවාසිකමක්.එදා කන්නන්ගර මහත්තයා හරිම අමාරුවෙන් ලබලා දුන්න නිදහස් අධ්‍යාපනයට පින් සිද්ධ වෙන්න දුප්පත් පොහොසත් භේදයක් නැතිව අපි හැමෝටම අධ්‍යාපනයේ ආනිශංස විඳගන්න ලැබිලා තියෙනවා.හැබැයි අද වෙනකොට තර්ජනයට ලක්වුණ නිදහස් අධ්‍යාපනය පණ ඇඳ ඇදා හරි පවතින්නෙ ශිෂ්‍ය අරගලවල පිහිටෙන්.එහෙම නැති වුණානම් ගොවියගෙ පුතා ගොවියෙක්ම වෙන්න කම්කරුවගෙ පුතා කම්කරුවෙක්ම වෙන්නත් ඉඩ තිබුණා.
හැම අවුරුද්දකම ලංකාවෙ ලක්ෂ 3ක් විතර ශිෂ්‍යයෝ පිරිසක් උසස් පෙළ ලියනවා.හැබැයි අවාසනාවකට වගේ ඒකෙන් විශ්වවිද්‍යාලයකට ඇතුළත් වෙන්න පුළුවන් වෙන්නෙ 25000 වගේ හරිම සුළු පිරිසකට විතරයි.ඒක ශිෂ්‍යයන්ගෙ වැරැද්දක් නෙමෙයි.ඒ 25000 අත්හැරුණාම ඉතුරු ලක්ෂ ගාණට මොකද වෙන්නෙ.ඒ තරුණයන්ගෙ උත්තර නැති ප්‍රශ්න වලට උත්තර හොයලා දෙන්නෙ කවුද?ආර්ථික ප්‍රශ්නත් එක්ක ආයෙමත් සැරයක් විභාගෙ ලියනවාද?දෙන දෙයක් කාලා වෙනදෙයක් බලාගෙන ඔහේ ගෙදරටම වෙලා ඉන්නවද?කොහොම හරි කට්ටක් කාලා ත්‍රීවීල් එකක් අරගෙන රෝද 3ට තමන්ගෙ ජීවිතේ බාරදෙනවාද?ආමි එකට යනවද?එහෙමත් නැත්තන් ගාමන්ට් යනවාද?හන්දියක් ගානෙ බෝක්කුවක් ගානෙ වේලි වේලි චාටර් වෙනවද?මේ වගේ මහා ප්‍රශ්න ගොඩකට ඒ ඉතුරුවෙන තරුණ ජීවිත උත්තර හොයනවා. මේ තරුණ පිරිස ක්‍රමවත්ව රටේ සංවර්ධනයට දායක කරගෙන රට ගොඩගන්න විධිමත් අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්තියක් අවුරුදු ගාණක් තිස්සේ බලයට පත්වුණ කිසිම පාලකයෙකුට තිබ්බෙ නෑ.දැන් කියලත් ඒකෙ ඒ හැටි වෙනසක් නෑ.
රටේ තරුණයන්ගෙ ශ්‍රමය ශක්තිය අපතේ නොයවා නිවැරදි අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්තියක් හදලා ප්‍රයෝජනයට ගත්තා නම් අද වෙනකොට අපේ රට අනික් රටවල් පහුකරගෙන ගොඩක් දුර ඇවිත්.හැබැයි මේ අධ්‍යාපන ක්‍රමයෙන් කොහොම හරි වාසිය ගන්නෙ අපේ රටේ අඳබාල දේශපාලකයන්.ඒ ඡන්ද මගඩි වලින්.රස්සා දෙනවා,රටේ නොමිලේ වයිෆයි කලාප ඇති කරනවා වගේ මෝඩ සුරංගනා කතා කියලා තරුණයන්ට එක එක හීන පෙන්නලා ඔවුන් කරන්නෙ හැමදාමත් තරුණයන්ව රවට්ටන එක.මේ දීර්ඝ කාලීන රැවටීමේ ප්‍රතිඵලයක් විදිහට තමයි අපේ රටේ තරුණ කැරලි දකින්න පුළුවන් වුණේ.ඒකට වැරදිකාරයො වෙන්නෙ කුණු වුණු දේශපාලනය පෙරටු කරගත්ත මේ මුළු සමාජයමයි.ඒකෙන් අපට වටිනා කියන තරුණ ජීවිත දහස් ගාණක් අහිමි වුණා.
පාසල් සිසුන්ට ටැබ් දීලා ස්මාට් ක්ලාස් හැදුවා කියලා පාරම්බාන්න කලින් රටක් විදිහට අපිට අධ්‍යාපනයේ දියුණු කරගන්න ඕන තැන් එමට තියෙනවා.තවමත් ඉගෙන ගන්න අකුරක් ලියන්න හරිහමන් ශාලාවක් නැති පයේ දාගෙන යන්න සපත්තු දෙකක් නැති ළමයි ඕනෑතරම් ඉන්නවා.පාසල් අධ්‍යාපනය සීග්‍රගාමී ගමනක යෙදෙනකොට අපේ රටේ විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය තවමත් තියෙන්නෙ හරිම මන්දගාමීව.මේ දෙක හරිම පරස්පරයි. විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය පැහැදිගිවම අනාගත ලෝකයට ඔබින ලෙස වෙනස් විය යුතුමයි. අධ්‍යාපනය නමට ස්මාර්ට් කරලා ගැලරිය පිනවන්න ප්‍රතිපත්ති හදන පාලකයො රටේ අධ්‍යාපනය ගැන නිවැරදි අවබෝධයකින් කටයුතු කරනවානම් මීට වඩා හොඳ අධ්‍යාපනයක් රටේ නිසැකයින්ම හොඳ වේවි.
පාසල් සිසුන්ට ටැබ් දීලා ස්මාට් ක්ලාස් හැදුවා කියලා පාරම්බාන්න කලින් රටක් විදිහට අපිට අධ්‍යාපනයේ දියුණු කරගන්න ඕන තැන් එමට තියෙනවා.තවමත් ඉගෙන ගන්න අකුරක් ලියන්න හරිහමන් ශාලාවක් නැති පයේ දාගෙන යන්න සපත්තු දෙකක් නැති ළමයි ඕනෑතරම් ඉන්නවා.පාසල් අධ්‍යාපනය සීග්‍රගාමී ගමනක යෙදෙනකොට අපේ රටේ විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය තවමත් තියෙන්නෙ හරිම මන්දගාමීව.මේ දෙක හරිම පරස්පරයි. විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය පැහැදිගිවම අනාගත ලෝකයට ඔබින ලෙස වෙනස් විය යුතුමයි. අධ්‍යාපනය නමට ස්මාර්ට් කරලා ගැලරිය පිනවන්න ප්‍රතිපත්ති හදන පාලකයො රටේ අධ්‍යාපනය ගැන නිවැරදි අවබෝධයකින් කටයුතු කරනවානම් මීට වඩා හොඳ අධ්‍යාපනයක් රටේ නිසැකයින්ම හොඳ වේවි.
we must change our education system
ReplyDelete