විකිණෙන උපාධිය

                     











                             

                                 
අපි A/L කරපු කාලෙ හරි ලස්සන හීනයක් දැක්කා.ඒ තමයි කවදහරි කැම්පස් එකකට ගිහින් ඉගෙන ගන්න එක.ඒ හීනෙ හැබෑ කර ගන්න ඇඟිලි ගැන ගැන හිටපු කාලෙකුත් තිබුණා.කොහොමින් කොහොම හරි කැම්පස් එකකට ඇවිත් ඉගෙන ගන්න මේ වෙනකොට පුළුවන් වෙලා තියෙනවා.හැබැයි අපි A/L කරන කාලෙ දැක්ක ඒ දැක්ක ඒ ලස්සන කැම්පස් ඇතුළේ නෑ කියලා දැන් අපිට තේරෙනවා.ඒක තමයි කැම්පස්වල තියෙන කටුක යථාර්ථය.
                   මේ වෙනකොට රජයේ කැම්පස් හැම එකකම වගේ ගොඩක් ප්‍රශ්න ඇතිවෙලා තියෙනවා.ඒ අතර අධ්‍යාපනය පෞද්ගලීකරණය කිරීම හැමදාම වගේ ප්‍රධානත්වයක් ගන්නවා.සයිටම් එකට අනුමැතිය දෙන්න දඟලන අපේ රටේ පාලකයන් නිදහස් අධ්‍යාපනයට කුඩම්මාගෙ සැලකිලි දැක්වීම හරිම ජුගුප්සාජනකයි.
               අපේ රටේ අධ්‍යාපන ඇමතිවරු AIDS වගේ ලෙඩක් හැදෙන්නේ කොහොමද කියලාවත් දන්නේ නැති පිරිසක්.ඉතින් මේ වගේ පිරිසක් කොහොමද රටේ අධ්‍යාපන ගැටලු විසඳන්නේ කියලා අපිට ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා.සයිටම් වගේ පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල ආරම්භ කරන්න පොරකන පාලකයන් ඒ වගේම සැලකිල්ලක් රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාල වලටත් ලබා දුන්නා නම් විශ්වවිද්‍යාල පද්ධති වල ඇතිවෙන මේ වගේ ප්‍රශ්න ගොඩක් දුරකට විසඳන්න තිබුණා.නමුත් බලධාරීන් ශිෂ්‍ය ජීවිත බිල්ලට දෙන ගමන් කරන්නේ ඔවුන්ගේ කාලය මුළුමනින්ම අපතේ යැවීමක් නොවේද?
                  අවුරුදු හතරකින් උපාධිය අරගෙන හොඳ රස්සාවක් කරන්න බලාගෙන කැම්පස් ආපු අපිට අන්තිමට වෙන්නේ අවුරුදු පහ හයක් කැම්පස් එකට වෙලා ඉඳලා අන්තිමට රස්සාවක් ගන්නත් නූගත් දේශපාලකයන්ගේ කකුල් ලෙවකන්න වෙන එක.නූගතුන් ඉහළ රැකියාවල වැජඹෙන යුගයක රටේ උගත් පිරිස වන උපාධිධාරීන්ට සිද්ධ වෙන්නෙ තමන්ගේ උපාධිය ගෙදර තියාගෙන තවදුරටත් තමන්ගෙ දෙමව්පියන්ගෙන් පිනට කකා ඉන්න.අන්තිමට ඒ නිදහස් අධ්‍යාපන ක්‍රමයෙන් වගේම රටේ පාලකයන්ගෙන් ලැබෙන ප්‍රතිඵලය ගොඩක් වෙලාවට හරිම කාලකණ්ණි ස්වරූපයක් ගන්නවා.තමා කොතරම් නූගත් වුණත් බලය යන සාධකය තමන්ට තියෙයි නම් රජයේ රස්සාවක් ගන්න එක අද හරිම පහසු දෙයක.්ඒක මේ රටේ කුණුවෙලා ගඳගහන දූෂිත දේශපාලනයේ අතීතයේ ඉඳලාම තිබුණු අනන්‍යතාවයක්.
                      ශිෂ්‍ය අරගල,මහාචාර්යවරුන්ගේ වර්ජන,දේශන ශාලා පිළිබඳ ගැටලු,නේවාසිකාගාර ගැටලු,බොහොමයක් හැම රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාලයකම වගේ තියෙන පොදු ගැටලු.හැබැයි පාලකයන් ගොඩක් වෙලාවට කරන්නේ මේ වගේ ප්‍රශ්න විසඳන්නේ නැතුව ඒවට පැලැස්තර දාන එක.අතීතයේ ඉඳලාම සිද්ධ වුණෙත් මේ වෙනකොට කැම්පස් ඇතුළේ හැමදාම වෙන්නෙත් ඒ තියරියමයි.අද අපිට මේ හැම දෙයක් ගැනම ප්‍රශ්න කරන්න දෙපාරක් හිතන්න වෙලා.ඒ ශිෂ්‍ය මර්දනය ඒ තරමටම ප්‍රබල හින්දා.අසාධාරණයට විරුද්ධ වෙන ගොඩක් ශිෂ්‍යන්ට වෙන්නෙ පහුවදාට උසාවිය ඉස්සරහට ගිහින් පෙනී ඉන්න.මේ රටේ හොරු දූෂකයන් වැරදි කරලා සතියකටත් කලින් ඒ අපරාධ වලින් නිදහස් වෙදද්ී කැම්පස් ළමයි මහා ලොකු අපරාධ කාරයන්ටත් අන්ත විදිහට මාස දෙක තුන හිරේ ඉන්නවා.ඉතින් නීතියේ දෙවඟනගේ අන්ධ බව අපට තවදුරටත් ප්‍රශ්න ඉතුරු කරනවා.
උපාධිය ගන්න දවසේ හිතට ලෙකු සතුටක් දැනෙන්නේ ඒ වෙනකන් ආපු ගමන මල් යහනාවකින් ආවෙ නැති හින්දා.ඒකයි ගොඩක් අයගේ ඇස්වලට එදාට කඳුළු උනන්නේ.හැබැයි ඒත් එක්කම ඊළඟට එන ප්‍රශ්නය විරැකියාව.ඉතින් දූෂිත දේශපාලකයන්ගේ කකුල් ලෙවකන්න සලස්වන උපාධිය අපට අවසන ඉතිරි කර දෙනුයේ කුමක්ද?